THE WANNABE

сива сенка во магливиот самрак
капларот во каллив стар шинел
опушок од цигара меѓу жолтите заби
трепери на студениот перон
во село далеку од главната пруга
фрустриран поданик
патетичен и столчен

сепак...

креатура крвожедна
со нокти скршени и болни
но доволно остри да нанесат болка
ако само се добере до вагонот на моќта за миг
краток миг на слава
да седи близу местото каде големите пци мочаат

PHOTO: Xhabir Deralla

[EN]

A grey shadow in the foggy twilight
the corporal in a muddy old overcoat
cigarette butt between his yellow teeth
shaking on the cold platform
in a village far away from the main line
a frustrated subject
pathetic and troubled

yet...

a creature bloodthirsty
with nails broken and ill
still sharp enough to cause pain
if only gets on the wagon of power for a moment
a brief moment of glory
to sit near the place where the big dogs pee

Џабир Дерала | Xhabir Deralla
(од стихозбирката „Кој ќе ја плати сметката“, 2015 | from the poetry book "Who's Gonna Pay the Bill?", 2015)

#MyCountry

My country is now a place of fear

Vicious creatures grabbed power

Agents of terror scroll the streets

Screens are full of lies and hatred

People are turning into zombies

Artists became pawns and clowns

Intellectuals - spineless creatures

Hooligans guard the government

where criminals enjoy their prey

Freedom lovers end up in prison

And I’m tired, so tired and angry

I’m tired of morally ill shit-heads

And I can’t stand slimy creatures

who easily turn into thieves and

insolent bloodthirsty scavengers

Worthless, hollow and primitive

Vile foot-soldiers of nothingness

Worshipers of political obscenity

Dead souls and leprous minds in

the pocket of egocentric lunatics

I hear drums of freedom banging

Children of defiance marching in

Bravery settled back in the hearts

Streets look very different today

Crooks and ruffians soon will fall

Xhabir Deralla

Illustration: Miroslav Stojanovic - Shuki

ДОЈДЕТЕ КУЧИЊА

Го вдишувам
остриот воздух на мугрите.
Прашината и отровите
се лепат на мојата кожа,
се прпелкаат во мојата уста,
ми ги гребат дробовите.
Ја палам првата цигара
со првата грутка светлина
што се пробива меѓу зградите.
Ја палам втората со звукот на првиот
камион што се тркала по улицата.
Ќе запалам уште многу цигари
денеска сред бесмислениот џагор
од гласови и настани.

Ќе поминам покрај парковите
каде младите учат да се љубат, а
старите забораваат да умрат.
Ќе ги погледнам тажните остатоци
од дрвјата што ги исече
еден малоумен систем.

Ќе ги слушам вестите.
Ќе ги слушам малите гебелси
и лижачите на чизми.
Ќе нишкам со главата во неверица
колку можат да бидат
евтини, глупави и мизерни.

Ќе ги гледам грдите лица
на тираните и ќе се чудам,
одново и по кој знае кој пат,
колку некој може да биде
ненаситен, подол и зол.
И ќе се сетам на сите жртви
на овој нечовечен џган.

Тивко, како шепот на духови,
студените очи на режимот
ќе го следат секој мој чекор,
ќе го бележат секој мој збор.

Дојдете кучиња!
Дојдете, ве чекам.

Исправен и горд.
Ве чекам.

Џабир Дерала

(од стихозбирката „Кој ќе ја плати сметката“, 2015)

Илустрација: Мирослав Стојановиќ - Шуки

СЀ УШТЕ ГО ПОСЕТУВАМ СТАРИОТ КРАЈ

Сѐ уште го посетувам мојот роден град

Го обиколувам старото маало и домот во кој живеев кратко

Сето тоа го нема, веќе одамна го заменија други згради

поинакви улици и други луѓе, но живо е, тука, во моето сеќавање

Ги гледам мајка ми и татко ми, се гледам себе си

Ги гледам, прават сѐ за јас да се смеам

Да ми ги олеснат болките што ме следеа од најмали нозе

Ме галеа, ме бакнуваа, ме носеа на плажа

Сѐ уште го посетувам стариот крај

Седам на крајот од улицата и ги гледам поколенијата како се нижат

Седнувам, тивко и невидливо

до внуците на моите другарчиња од старото маало

И не заборавам да појдам на гости

кај внуците на министерот и неговите пријатели

Да видам како живеат нивните потомоци

да ги допрам нивните чисти, миризливи коси

да прејдам со мојата рака преку нивните топли обравчиња

Има некој темен облак во нивните домови, во нивните животи

Има некоја сенка што лебди насекаде околу нив

се вовлекува во нивните постели

седи со нив на нивната трпеза

ги посетува во нивните соништа

Тивка како здив

Студена како сабја

Тешка како планина

Тоа е сенката на министерот и неговите пријатели

Сѐ уште го посетувам стариот крај во кој бев родена пред 109 години

Моето име е Тамара и сѐ уште го посетувам стариот крај

и внуците на министерот и неговите пријатели

Џабир Дерала

(13.02.2015)

КОЈ ЌЕ ЈА ПЛАТИ СМЕТКАТА?

Ја гледам мајката како тивко плаче
наведната над своето гладно дете
Гледам, уште една млада жена се крши
додека го пали црвениот фенер
Аргатот се враќа дома со празни раце
Гледам болка, тага и сведнати глави

Гледам позлатени маски
Скапо платени лаги
чувани со камшик исплетен од крв
и скршени сништа

Кој ќе ја плати сметката?
Кој?
Кој ќе плати за твојата глупост
и ароганција?
За бедното гомно на твојата личност
кој ќе плати?
Кој ќе плати за твојот тажен обид
да бидеш како Путин?

Еден ден, сметката ќе стаса...
Ох, да, сметката ќе стаса!
Кој ќе плати тогаш
кога времето за плаќање
ќе затропа на твојата врата?
Кој ќе плати за твоите лаги?

Кој ќе ја плати цената на твоето владеење
масовниот грабеж
насилството и фашизмот?
Кој ќе го плати билетот
за оваа ирационална претстава потпишана од тебе?

Постои ли ценовник за загубите?
Трудната жена што го загуби своето дете в затвор...
Кој ќе ги изброи децата
кои растат во кафезот што ти го направи?
Дали знаеш колку мажи и жени
ќе се чувствуваат мизерно ова утро?
Кој ќе плати за понижувањата?

Кој ќе плати
за здравјето и животите изгубени
на градилиштата на
твоите мегаломанијачки проекти?
Навистина, кажи ми, кој?
Кој?
Кој ќе плати за кичестиот тоалет
кој ти и лижачите на твоите чизми
го нарекувате Триумфална Порта?
Кој ќе плати
за твоето незнаење и суетата
што луѓето ги чини достоинство и живот?

Но, сметката ќе стаса еден ден
Кој ќе плати тогаш?
Кој?

Дали некогаш мислеше на цената?
Те гледам на екраните секој ден
Гледам, веруваш дека ќе се извлечеш
со своите грозни дела
Изгледаш како да имаш план
во твојата глупава глава
И – изгледа имаш
доволно пиони да го спроведат тој план
Изгледаш доста подготовен
да направиш многу мајки да плачат
Само да го спасиш својот газ

Ги гледам твоите мињони
орди од безглави и
без’рбетни креатури
Ги гледам твоите стражари
безочни крвопијци
како чекорат во тишина
и шират страв

Но, сето тоа мора да заврши
Дивеењето ќе заврши
И сметката ќе стаса
Кој ќе плати тогаш?
Кој?
Кој?
Кој?

Џабир Дерала

(од "Malfunction", 2013, Shortcut, сите права се задржани)

WHO'S GONNA PAY THE BILL?

I see a mother, sobbing

leaning over her hungry child

I see another young woman falling

while putting up the red lantern

Laborers returning home empty-handed

I see pain, sadness and reclining heads

I see gold-plated masks

Dearly paid lies

Guarded by whips woven by blood

and broken dreams

Who’s gonna pay the bill?
Who?
Who’s gonna pay for your stupidity
and arrogance?
For the pitiful crap of your personality
who’s gonna pay?
Who’s gonna pay for your sorry try
to look like Putin?
That despicable creature …

Someday, the bill will arrive…
Oh, yes, the bill will arrive!
Who’s gonna pay then,
when time of reckoning
will bang at your door?
Who’s gonna pay for your lies?
Who’s gonna pay the price of your rule
the mass robbery
violence and fascism?
Who’s gonna pay the ticket
for this irrational play signed by you?

Is there a charge for the losses?
The pregnant woman who lost her child in prison…
Who’s gonna count all those children
growing in the cage you created?
Do you know how many men and women
will feel miserable this morning?
Who’s gonna pay for the humiliation?

Who’s gonna pay
for the health and lives lost
at the construction sites
of your megalomaniac projects?
Really, tell me, who?
Who’s gonna pay the bill?
Who?
Who’s gonna pay for the kitschy toilet
that you and your bootlickers
call Triumphal Arch?
Who’s gonna pay
for your ignorance and vanity
costing people their dignity and lives?

But, the bill will arrive, someday
Who’s gonna pay then?
Who?

Did you ever think of the price?
I see you on the screen every day
I see, you believe you will get away
with your dreadful deeds
You seem to have a plan
in your stupid head
And, you seem to have
enough pawns to carry out that plan
You seem to be quite ready
to make many mothers cry
Just to save your ass

Do you believe it’s OK
when people are afraid of you?
You think it’s normal
if your party soldiers
patrol people’s lives?

I see your mignons
hordes of headless and
spineless creatures
I see your sentinels
eyeless bloodsuckers
walking in silence
spreading fear

But all that has to end
The ordeal will be over
And the bill will arrive
Who’s gonna pay then?
Who?
Who?
Who?


Xhabir Deralla

(from "Malfunction", 2013, Shortcut, all rights reserved)